Życie z dzieckiem potrafi zszargać nerwy każdego rodzica. Nieważne, czy po naszym domu biega trzylatek w furii, czy zbuntowany nastolatek. Dzieci potrafią dać w kość i wie o tym każdy rodzic. Ten tekst powstał dla wszystkich mam i wszystkich tatusiów, którzy czasem lub bardzo często mają dość. Sprawdźcie sami, jak sobie poradzić z niegrzecznym dzieckiem.
Dzieci jak z Japonii
Każdemu rodzicowi marzy się dziecko grzeczne i posłuszne niczym z filmów o dalekim wschodzie. Szanujące starszych, nigdy nie podnoszące głosu i zawsze opanowane. Niejeden rodzic, który kolejny raz próbuje opanować histerię dziecka w sklepie marzy o tym, by przynajmniej w publicznych miejscach nasze dziecko próbowało być grzeczne.
Jednak musimy pamiętać, że Japończycy żyją w zupełnie innej kulturze. Wielopokoleniowe rodziny, wzajemny szacunek i czas spędzany wspólnie. Wzajemna empatia, ale przede wszystkim bliskość w gronie rodziny sprawiają, że japońskie dzieci nie krzyczą w marketach, nie histeryzują.
Pamiętajmy, że Japończycy od najmłodszych lat kładą nacisk na posłuszeństwo. Dzieci uczone są funkcjonować jak dorośli, jednak w domu zależne są od swoich rodziców. W każdej firmie znajduje się nawet przedszkole, by mama mogła w każdej chwili wpaść i zobaczyć, co u jej pociechy.
Nasza szara rzeczywistość
Mama po roku macierzyńskiego wraca do pracy. Tata już dwa tygodnie po porodzie musi na minimum 8 godzin wychodzić codziennie z domu. Wracamy po pracy zmęczeni. Czekają nas jeszcze obowiązki. Zakupy, pranie, obiad…
Dzieci? Jeśli mamy szczęście, możemy zostawić je babciom. Jeśli szczęścia mamy mniej, zostaje nam niania, żłobek lub przedszkole. Jeśli dzieci są starsze, po szkole siedzą w świetlicy lub wracają same do domu. Rodzic choć bardzo chce, nie jest w stanie pogodzić wszystkiego. To nas frustruje. Skoro my nie potrafimy zachować spokoju w takiej codzienności, co mogą począć dzieci?
Ich układ nerwowy dopiero się rozwija, a one same uczą się panować nad emocjami. Także są zmęczone po całym dniu w przedszkolu, czy szkole. Do tego dochodzą rodzice, którzy spieszą się do domu, na zakupy, ze zrobieniem obiadu… Przecież każdy w dzisiejszym świecie się spieszy.
Dziecko sobie z tym nie radzi, więc zaczyna histeryzować i krzyczeć. Daje nam – dorosłym znać, że nie potrafi sobie poradzić. Później jest jeszcze gorzej. Dochodzi do wszystkiego zmęczenie.
Dziecko płacze, bo ma iść się umyć i płacze, bo ma wyjść z wanny. Płacze idąc do łóżka, a rano płacze bo ma wstać. A my – rodzice jesteśmy po prostu zmęczeni.
Oczami dziecka
Rano spieszyliśmy się, bo rodzice musieli być wcześniej w pracy, a ja nie mogę zostać w domu sam. Było w sumie fajnie. Bawiłem się, byłem na spacerze, zjadłem drugie śniadanie. Jestem troszkę zmęczony, ale nie idę spać. Niedługo wrócą rodzice i będziemy mogli się nareszcie razem pobawić.
Mama musiała wstąpić do sklepu, gdy wracaliśmy. Była chyba zła. Mówiła, że jesteśmy spóźnieni, a w sklepie duża kolejka. I wtedy zobaczyłem moją ulubioną czekoladę! Ale mama poszła już dalej. Mówiłem i prosiłem, żeby ją kupiła, ale nie słuchała. Było mi bardzo smutno. Nawet gdy krzyczałem, żeby mnie usłyszała, ona się upierała, że nic więcej nie bierzemy.
W domu miałem pobawić się chwile sam, bo mama robiła obiad. Wrócił tata. Hura! Pobawmy się razem! Ale on musiał jeszcze w czymś pomóc mamie i był bardzo zmęczony. Ja też już jestem zmęczony.
Tęsknie za rodzicami mimo, że są obok w pokoju. Nie chcę spać! Chcę się z nimi bawić… Oni znów są źli, bo krzyczę. A jak inaczej mam powiedzieć co czuję, skoro oni mnie nie słuchają?
Nie każ mi być grzecznym!
Nasza codzienność nie jest usłana różami.Wie o tym każdy rodzic. Chcielibyśmy, by nasze dzieci były posłuszne. Nie dyskutowały i bez skarżenia się wykonywały nasze polecenia.
Musimy pamiętać, że dziecko, które nigdy się nie sprzeciwia rodzicowi, bo mu nie wolno, nie sprzeciwi się pedofilowi, ćpającym znajomym, a w przyszłości szefowi, który wyzyskuje. Wiem, że to brzmi bardzo mocno. Jednak to zdanie sprowadza mnie na ziemię, gdy mam ochotę wybuchnąć histerią obok krzyczącego dziecka.
Czasem jest nam potrzebny taki orzeźwiający policzek, by ujrzeć, że nasze dziecko nie jest niczemu winne. Nie mów dziecku, że ma być grzeczne. To Ty rodzicu naucz się słuchać i pytaj, co czuje Twoja pociecha.
Jak poradzić sobie z nieprawidłowym zachowaniem?
Ten punkt ma bardzo przemyślany tytuł. Jak poradzić sobie z nieprawidłowym zachowaniem? Ale czyim? Twoim – rodzicu. Ponieważ dopóki nie zmienisz swojego zachowania, nie uda Ci się zmienić relacji z dzieckiem.
Nadal będziecie chodzić sfrustrowani i wieczorami będziecie płakać. Tak, będziecie. Ponieważ jestem pewna, że nie raz każda mama, a także każdy tata płakali w ukryciu z bezradności. Nie tylko nasze dzieci szukają ukojenia w krzyku i łzach.
Czasem po prostu nie mamy czasu i sił. Natłok obowiązków sprawia, że nie możemy poświęcić tyle uwagi dzieciom, ile byśmy chcieli. Możemy jednak zmienić nasze codzienne obowiązki w dziecięcą zabawę.
Możemy kreatywnie spędzić czas z dzieckiem w domu. Niech czuje się częścią rodziny od najmłodszych lat. Rozmawiajmy o swoich uczuciach. Szanujmy to, co czuje nasze dziecko. Nawet, gdy ma trzy lata, należy mu się szacunek taki sam jak dorosłemu. Cieszmy się wspólnie spędzonymi chwilami.
Przewartościujmy swoje oczekiwania wobec naszych dzieci. Zamiast oczekiwać od nich, że z dnia na dzień zaczną być grzeczne, zacznijmy budować wspaniałe relacje, które będą trwały latami.
